Έσελινγκ, Κρίστιαν

(Christian Hesseling, Άμστερνταμ 1859 – Λέιντεν 1941). Ολλανδός βυζαντινολόγος και νεοελληνιστής. Μετά τις σπουδές του στα πανεπιστήμια της πατρίδας του, παρακολούθησε μαθήματα στη Σχολή Ανατολικών Γλωσσών στο Παρίσι, όπου δίδασκε τότε ελληνικά ο Γιάννης Ψυχάρης. Ταξίδεψε στην Ελλάδα, διατηρούσε αλληλογραφία με πολλούς Έλληνες λόγιους και λογοτέχνες και αναμείχθηκε πολλές φορές στα ελληνικά φιλολογικά, γλωσσικά και λογοτεχνικά ζητήματα. Κύριο αντικείμενο των μελετών του ήταν η βυζαντινή και νεοελληνική γλώσσα και φιλολογία. Εξέδωσε βυζαντινά ποιητικά κείμενα (Πτωχοπρόδρομο, Αχιλληίδα, Διγενή Ακρίτα κ.ά.) και δημοσίευσε πολλές σχετικές μελέτες. Από τα συνθετικά του έργα αξίζει να μνημονευτούν ιδιαίτερα μια Ιστορία της Νεοελληνικής Φιλολογίας (ολλανδικά και γαλλικά, 1924) και το Βυζάντιον και βυζαντινός πολιτισμός, που μεταφράστηκε και στα ελληνικά. Χάρη στο τελευταίο αυτό έργο ο Έ. έγινε το 1892 καθηγητής της βυζαντινής και νεοελληνικής λογοτεχνίας στο πανεπιστήμιο του Λέιντεν, θέση που διατήρησε έως το 1929. Το 1933 ανακηρύχθηκε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.